Laatste weken in Da Lat

En toen was ik al weer bijna aan het einde van mijn reis! Hoewel ik er voor mijn gevoel pas net zit, zijn de laatste weken al weer aangebroken.

Eind november nam ms. Suong mij mee naar een werkkamp van de YMCA. Eén van de activiteiten van de YMCA in Vietnam is om werkkampen te organiseren in samenwerking met andere landen. Een groep uit Singapore was voor een week naar Da Lat gekomen om een schoolplein te bouwen en les te geven aan de kinderen van de school. De groep bestond uit docenten, ouders en kinderen in de leeftijd van 5-15 jaar. Ik vond het erg bijzonder dat er kinderen mee waren naar het werkkamp, maar dit werd voornamelijk gedaan om de kinderen kennis te laten maken met een andere cultuur. Samen met de Vietnamese kinderen kregen zij lessen en deden spelletjes samen. Leuk om te zien hoe makkelijk kinderen met elkaar kunnen communiceren zonder taal te gebruiken, daar kunnen wij nog wat van leren ;).

Om toch nog een beetje ‘thuis’ te zijn vierde ik op 5 december Sinterklaas mee via Skype. Dit betekende dat ik middenin de nacht achter mijn laptop zat om mee te kijken en luisteren met alle gedichten. De dag erna was ik behoorlijk moe, maar het was wel erg leuk om pakjesavond op deze manier gewoon mee te kunnen vieren!

De afgelopen weken was ik vooral druk met het maken van een document voor de school over het omgaan met leerproblemen. De afgelopen tijd heb ik mij gefocust op het opzetten van bijles op de school, en dit document moet hen helpen om deze bijles door te kunnen zetten als ik weer weg ben.

Kerst wordt in Vietnam eigenlijk niet echt groots gevierd. Op sommige plekken zie je wat kerstversiering (wat erg kitscherig is), maar behalve dat stelt het niet veel voor. De school is onderdeel van een katholieke gemeenschap, en daardoor werd er bij de school gelukkig wel wat aan kerst gedaan. Op de dag voor kerst werd er een spelochtend georganiseerd voor de kinderen, waarbij ze na afloop een mooi portret meekregen en een zak vol lekkere dingen. ’s Avonds ging ik samen met de Engels lerares naar de kerstviering van de gemeenschap. Ik verbaasde me hoe druk het er was. De viering werd buiten gehouden en er zaten denk iets van 2000 mensen. De viering begon met een toneelstuk waarin ook een paar kinderen van de school mee deden. Hoewel het allemaal in het Vietnamees was, en ik er niet heel veel van begreep, was het toch leuk om te zien. Na het toneelstuk dacht ik dat de viering afgelopen was, toen Anna zei dat nu de dienst begon. In een rap tempo werd het podium omgebouwd en kwamen er 12(!) priesters aanlopen. De dienst duurde behoorlijk lang en doordat ik er niks van begreep voelde ik me net mr. Bean wanneer ze plots op de grond gingen zitten en ik maar gewoon mee deed, haha.

Kerst zelf was eigenlijk gewoon een normale dag, die ik vooral heb doorgebracht met het kijken van kerstfilms. ’s Avonds bij het eten waren de eigenaren van het hotel er niet, dus mijn kerstdiner at ik in mijn eentje. De vrouw die het hotel in de gaten hield kwam tijdens het eten tegenover me zitten en heeft zitten toe kijken hoe ik mijn eten op at, en erg ongemakkelijk kerstdiner dus. Het is gek hoe de mensen hier nog steeds zo raar naar westerse mensen kijken. Het hotel waar ik in woon komen eigenlijk alleen maar Vietnamezen. Het komt dan ook regelmatig voor dat ze me onbeschaamd zitten aan te staren of foto’s van me maken. Bijzondere ervaring!

De afgelopen week heb ik mijn laatste bezigheden op de school afgerond. Eén van de meisjes met het Downsyndroom waaraan ik bijles heb gegeven heeft enorme sprongen gemaakt sinds ik hier ben. Op het begin kon ze alleen een paar krassen op het papier zetten en had ze nog nooit van cijfers gehoord. Nu kan ze (met een beetje hulp) tot tien tellen en kan ze rechte lijnen en rondjes tekenen. Hierbij verbetert ze zichzelf wanneer ze een fout maakt bij het schrijven, wat echt enorm knap van haar is! De school ziet nu gelukkig ook in dat zulke kinderen met de juiste begeleiding veel kunnen leren, dus ik hoop van harte dat ze de dingen die ik opgestart heb zullen doorzetten!

Vanavond vlieg ik naar Hanoi, waar ik Robert zal ontmoeten. Vanaf daar gaan we drie weken rondreizen door Vietnam. Tijdens de reis zullen we ook nog even naar het schooltje gaan om daar afscheid te nemen. 19 januari kom ik weer in Nederland aan, en dan zit mijn reis er echt al weer op!